η παρερμηνεία

αυτή η φωνή που ακολουθώ
χρόνια με κατατρέχει
ενίοτε δυσνόητη
μα δεν με πρόδωσε,
ποτέ

sunset boulevard

 I'm head over heels
or at least, it appears to be that way
but then again I wonder
what if I'm wrong, and it's all in vain?

what's fake and what's real
what makes up an ordinary day?
if only I knew
I wouldn't have let it slip away

origami

δεν έχω κάτι να σου πω
σκιά θα γίνω
θα κρυφτώ
μέσα στο φώς
σε ξένα ποιήματα
μην περιμένεις, δεν θα' ρθώ

αλήθεια λες, ή ψέμματα;
(πως) σε μιά αγκαλιά
δεν αργοπεθαίνεις
ξαναγεννιέσαι
και βαφτίζεσαι
μα εγώ σου ζήτησα φτερά

rorschach's journal [dandelion]

hear the wind blow

whistling violently the impossible

until you have it your way, child

cherish the things, you already know

put on your mask, you don't have to hide no more

what is it that you wanna find?

shimmering highs and lows

puppeteering  in the second degree

I wish you'd listen, we'd all be fine

nobody really knows

who's to blame, for all this blood in my heal

I'd really wish you made up your mind

 

rorschach's journal [draught]

(VERSE)

no clouds
what I don't know is how this may sound
to you
my love
-
no rain
but I don't know if you'd like to stay
the night
once more

(CHORUS)

they call me sunshine love
and you're so beautiful
it was nice knowing you
you're unlike anything I know 

αλαζονεία

τι κι αν περπάτησα, σε μονοπάτια απάτητα
δεν έγλυψε τα πόδια μου, θαλασσινό νερό
προς τι λοιπόν ο αγιασμός;
τα λόγια, τα ενάρετα;
ο λόγος σου, ή ο κόσμος σου - εν τέλει - είν' πιο σαθρός;
ο ερχομός,
για ο πηγαιμός;

the cross

isn't it, an impossible task?

to see right through your mask

isn't it, an impossible shot

to pierce right through you heart?

so why don't you tell me why I've been

Holding On to You?

cause I don't really have a clue

rorschach's journal [life sentence]

[verse]

Life

feels like a ticking clock

at times, I feel ripe, and I

Fall

it makes no sense at all

I'm dying without bleeding, but

Hey

it's only clinical

this trance, this illusion, I

Bathe

in blood, and yet I'm cold

just how high is too low

[chorus]

I'd like to know

(what) goes through your mind

when I'm not there

and what you do

with all these stars, in your hand

dialogue of the speakers [death by taxi]

- Πάμε
- Πού;
- Προχώρα και βλέπουμε
- Πλάκα κάνεις φίλος; Το ταξίμετρο γράφει
- Αργά το κατάλαβες

ταξιδιωτικός οδηγός

δεν έχω να σου πω πολλά
αν είχες λέπια, είχες φτερά
θα σου' δειχνα τον κόσμο
και όσα ποτέ σου ευχήθηκες
τα αιώνια τα ερωτήματα
στον ουρανό αστέρια

δεν έχω να σου πω πολλά
αν είχες δόντια, νύχια γαμψά
θα σου' δειχνα τον κόσμο
και όλα όσα φοβήθηκες
τα λάθη τα ανθρώπινα
το κρύο, τα πρωτοβρόχια

παραλία γυμνιστών

τον κόσμο μου άσε με να σου δείξω
ένα παράθυρο κλειστό
με θέα την ανατολή
για κάθε τέλος, μιά αρχή
κάθε μου βήμα μπρός, δυό πίσω

τον κόσμο μου άσε με να σου δείξω
κόκκινο κραγιόν σε μία κούπα
και στο τασάκι, μιά ευχή
για κάθε τέλος, μιάν αρχή
κάθε μου βήμα μπρός δυό πίσω

σελιδοδείκτης

μόλις που ακούγεσαι στο βάθος
σαν που σφυρίζει ο άνεμος
σαν τέλος εποχής
δειλά, γυναικεία βήματα
στον κήπο της Γεθσημανής
γυμνά κορμιά
και αρώματα
τι περιμένεις πια;

εξομολόγηση

δεν ήταν ο σκοπός μου αυτός
ούτε το συνηθίζω
κι αν σου τα λέω τώρα όλα αυτά
είναι που με τρομάζουν
της μέρας τα φαντάσματα
και όσοι κοιτάω κατάματα
αυτά που θέλουν να μου πούν
αυτά που μου προσάπτουν  

ονειροκρίτης

εκεί που ψάχνεις
δεν θα βρείς, τον ουρανό
μα ούτε τη γή
ο κόσμος μου δεν λειτουργεί
σαν τρένο με βαγόνια

τα τιμαλφή, τα ευτελή
και ο,τι άλλο έχω σε τούτη τη ζωή
στο βάθος κοίτα!
εκεί ψηλά
πολύχρωμα μπαλόνια

αλλαγή πλεύσης

θυμάμαι κάποτε με ρώτησες
"τι χρώμα έχει η άνοιξη;"
και σου είπα καστανόξανθο
και εσύ έγινες αέρας, έγινες φώς

θυμάμαι κάποτε με ρώτησες
"τι γεύση έχει η άρνηση;"
γλυκόπικρη σου απάντησα
και εσύ έγινες στάχτη, και καπνός

θυμάμαι κάποτε με ρώτησες
ή μήπως δεν ήσουνα εσύ;
πάει καιρός που έπαψα
να σε κοιτάω στα μάτια

το εκκρεμές των ανθρώπων [κάπου, κάποτε]

εγώ δεν είμαι φώς να δείς

μα ούτε σκοτάδι, άλλωστε

και στο ένα και στο άλλο θα με βρείς

μα δεν τα πολύ-μοιράζομαι

κι αν κάπου, κάποτε, με δείς

σε ένα τοίχο με σπρέι, ή στο χαρτί με ένα στυλό

να ξέρεις αυτός, δεν είμαι εγώ

απλά έτυχε και πέρασα

το εκκρεμές των θεών [ο χορός της βροχής]

σε ευθεία περιδίνηση

είς μάτην,

και σε αντιδιαστολή

μιά τεθλασμένη διήγηση

απ' την δύση στην ανατολή

 μιά προαιώνια απειλή

μιά αγκαλιά, σαν μύηση

rorschach's journal [διπλογραφικό σύστημα]

τυχόν απώλειες
θα προσμετρώνται εις διπλούν
και θα αρχειοθετούνται
προς γνώσιν, και συμμόρφωσιν
τούτο επιτάσσει ο Κανών
τίποτα παραπάνω

rorschach's journal [beneath this city]

beneath this city, I' ve been told
weird - looking creatures worship life
they bow to statues made of gold
and dance their fears into the night

αυταπάτη

αυτή η αίσθηση
πως ξεκινάω πάλι απ' την αρχή
πως πέθανα,
και βρέθηκα
με μιά ανάσα στην ακτή
αυτό με κρατάει ζωντανό
τούτη η αυταπάτη

Icarus

consider this:
death awaits you
just behind
this
corner

"life's a joke
a secret buried in the sand"

I'm glad you said so
cuz I ain't leaving
till you
Do - It - Right

-

remember this:
all life seems trivial
when you' re
high up

"a glimpse of fate
a spark in the horizon"

I understand you and I
hope the sun's
kind with you
this once

το εκκρεμές των ανθρώπων [ίλιγγος]

έτσι όπως ξημερώνει
και έχει αποτραβηχτεί η ζωή
πίσω απο ένα λευκό σεντόνι
μου ήρθε μια εικόνα στο μυαλό
στο στόμα μία λέξη
μιά αλήθεια ανομολόγητη
τρία πατώματα ψηλή

το εκκρεμές των ανθρώπων [συλλήβδην]

μοιάζει η ματιά σου να κυλά
στο στέρνο μου, σαν δάκρυ
μοιάζει η σιωπή να διαπερνά
την θλίψη, σαν αγάπη
μοιάζει το γέλιο σου σαν φώς
μοιάζω και εγώ σαν ναυαγός
αλήθεια
πόσο μοιάζουμε

Rorschach's Journal [my dying bride]

μοιραία έφτασε το τέλος
απ' την αρχή στο έλεγα
κάπου το ξέχασα και εγώ

το εκκρεμές των θεών [νέρων]

φλέγεται η πόλη, μα εγώ
στέκομαι παραπέρα
με ένα κερί στο χέρι μου
και με περρίσιο σαρκασμό
χαμογελάω στο άγνωστο
σ' αυτόν τον τύπο, τον σκυφτό
που στέκεται μπροστά μου

το εκκρεμές των θεών [η μέρα της κρίσεως]

τίποτα δεν είναι πια το ίδιο
ο κόσμος μίκρυνε
και ήρθαν πιο κοντά
το άδικο και το δίκιο
η αθανασία και η φθορά

το εκκρεμές των ανθρώπων [ηλεκτρισμός]

είδα στα μάτια σου θαρρώ

τα μυστικά μου, σαν παιδιά

να μου χαμογελούν

και να κρυφοκοιτάζουν

το ολόγιομο φεγγάρι

καθώς εξατμιζόντουσαν

το εκκρεμές των ανθρώπων [το κομπολόι]

λένε για τις ανήσυχες ψυχές

πως πάντα μετρούν τα λόγια τους

χάντρες ακριβοθώρητες

λικνίζονται σε δάκτυλα ικανά

και στα σκοτάδια 

γλυστρούν

ποτέ δεν έρπονται

παίζωγραφήματιές [group therapy]

... Είναι μιά μυρωδιά, γιατρέ μου, απόκοσμη, δεν μπορώ να την προσδιορίσω αλλιώς, μα τόσο μεθυστική, που όποτε τη συναντώ, κλείνω τα μάτια μου, για να ρουφήξω όσο πιο πολύ μπορώ ...


"Aυτά ήταν τα ακριβή λόγια του κατηγορουμένου, κύριε Δικαστά μου, δευτερόλεπτα πρίν ανοίξει με τα γυμνά του χέρια το ματωμένο κρανίο του μισοπεθαμένου ψυχιάτρου στα δύο"
 

"Και μετά; Τί έγινε μετά, μάρτυρα;"


"Μετά; ... Δεν γνωρίζω, κύριε Δικαστά μου. Μετά έκλεισα τα μάτια"

το εκκρεμές των θεών [θεοί και δαίμονες]

είναι η αμαρτία, μοναχική
δύστροπη θυγατέρα
μα είναι το χάδι της γλυκό
βάλσαμο το άρωμα της

το εκκρεμές των θεών [παράκαμψη]

έχει φεγγάρι απόψε
σαν να φοβήθηκε ο Θεός
πως δεν θα βρώ τον δρόμο
μα εγώ για αλλού ξεκίνησα
πως μπόρεσε ο άκαρδος;

το εκκρεμές των θεών [Ερμής ανάδρομος]

επί του πρακτέου
μηδέν είς το πηλίκον
λοιπόν;
να δοκιμάσουμε ξανά;
ή μήπως λίγο πιο μετά;
είναι μεγάλη η νύχτα
και το ηλιοβασίλεμα
δύσκολα φαίνεται απο εδώ

το εκκρεμές των θεών [καθ' υπέρβασιν]

στάζουν τα μάτια μου σιωπή

απο αμηχανία

μέχρι να φτάσω στέγνωσα

τούτη η βροχή δεν με τρομάζει

για τα παιδιά του κλαίει ο Θεός

μα εγώ γεννήθηκα ορφανός

μη με σκοτώσεις πάλι

τούτο μονάχα σου ζητώ

γλυκιά μου αμαρτία

το εκκρεμές των ανθρώπων [παγωμένο χαμόγελο]

"μες το παιχνίδι είναι και αυτό"
άκουσα μια γνωστή φωνή
καθάρια
να παραμιλά

μα της λεπίδας η αντανάκλαση
μου έδειξε την αλήθεια

θυμάσαι;
 

ήσουν και εσύ μπροστά
εκείνη την ημέρα

το εκκρεμές των ανθρώπων [Χάρυβδη]

θα υπάρχει κάποια εξήγηση

δεν λέω κάτι καινούργιο

μα ούτε προσπάθησα ποτέ

να μάθω πιο πολλά

όπως ο ναύτης στη στεριά

έψαξα καταφύγιο

σ' ένα ντουλάπι που έκρυβε

κουφάρια ανθρώπων

και σκιά 

το εκκρεμές των ανθρώπων [χαμένος στον ορίζοντα]

η μοναξιά μου είναι ο καλύτερος μου φίλος
μου λέει πάντοτε αυτό που επιθυμώ
καθρέπτης γίνεται 

να δω εγώ οτι κρίνω
και σκιά να ξαποστάσω αν κουραστώ

έχτισα τα παράθυρα
πήρα μιά πένα, ένα λευκό φύλλο
απόψε λέω να πάω σε ένα κόσμο μαγικό
θα ζωγραφίσω και ένα φίλο για παρέα
να!
σαν και μένα θα τον φτιάξω
αληθινό

το εκκρεμές των ανθρώπων [εσωτερική αιμορραγία]

μιά σκέψη
απερίσκεπτη
ελεύθερη με αναστολή
χαλάζι - μες την άνοιξη -
δάκρυσες,
και έγινε πληγή

το εκκρεμές των ανθρώπων [πυγολαμπίδες]

η όμορφη ψυχή

λάμπει και στο σκοτάδι

κι αν ψάχνει χρώμα να κρυφτεί

το κάνει απο αγάπη

για την ζωή;

για τον (συν)άνθρωπο;

ένα και το αυτό

το εκκρεμές των θεών [ήλιος με δόντια]

κι αν διάβολος με κινητοποιεί

άγγελος με συνετίζει

αν λείψει ο ένας χάνομαι

αυτή είναι η δικιά μου φύση

το εκκρεμές των ανθρώπων [η ενδεκάτη εντολή]

σε ένα κόσμο απαθή

κοιτάω το ρολόι μου και εγώ

βγάζω απ' την τσέπη ένα ρητό

και το σφιχταγκαλιάζω

Rorschach's Journal [Carnival King]

a subtle touch

that of a rose

from love to lust

from head to toes

and back again

a leap of faith

the son of God

his Holy Grail

Rorschach's Journal [Junction]

I'm walking through the crowd

a life that seems so obvious

but tell me why am I crying?

Somebody screamed out loud

was it just me, or all of us?

or some voice inside my mind?

I'll help you through the night

if you hold my hand, when morning comes

that's when I fear the most

When I'm hiding in plain sight

but no one sees what's obvious

they smile gently and pass me by

το εκκρεμές των θεών [γκέισα]

δεν θα ξέρεις τι να κάνεις

όταν θά΄ρθω μεσ' τη νύχτα

σαν τον άνεμο

σ' ένα ταξίδι δίχως γυρισμό

δεν έχω όρια εγώ

δεν έχω όσιο και ιερό

θα σε ματώσω

θα σου χύσω την πικρή μου αλήθεια

δεν θα ξέρεις τι να πείς
όταν σου δείξω απο ψηλά
ποιός είσαι τώρα γιέ μου
και ποιός θα μπορούσες να' σουνα
εγώ δεν είμαι το άγιο πνεύμα
είμαι ο ίδιος ο Θεός
πρέπει να μπείς μεσ' το σκοτάδι
πρίν (μου ζητήσεις να) σε λούσω με φώς

το εκκρεμές των θεών [απο μηχανής θνητός]

μυστήριο πράμα η ζωή

εκεί που σε σπρώχνει στον γκρεμό

γίνεται δέντρο να πιαστείς

πρίν γίνει άγριο αρπακτικό

το εκκρεμές των ανθρώπων [ντάμα καρό]

γελάω για να ξεχαστώ

κλαίω για να μην ξεχάσω

έχω κρυμμένο στο μανίκι μου έναν άσσο

μα στην καρδιά μου έχει φωλιάσει μία ντάμα καρό

Ο κύκλος των Χαμένων Φοβικών

 [Pablo Picasso - The Old Guitarist]

μέρισμα φόβου
πληρώθηκα απ' τον Διάβολο
τριάκοντα αργύρια
και δώρο ένα σκοινί

το πήρα, το περιεργάστηκα
ξεροκατάπια, και έξυσα
αμήχανα το κεφάλι μου
άψυχο έπεσε αυτό στη γή

ένας τυφλός το μάζεψε
"μην το ακουμπάς"
του είπε ο λεπρός
"και εγώ έτσι την έπαθα."
"κράτησε μόνο το σκοινί,
μπορεί να μας φανεί χρήσιμο"

Το post αυτό γράφτηκε για την "Ημέρα ενάντια στο φόβο". Δείτε περισσότερα εδώ

το εκκρεμές των θεών [Λαιστρυγόνων δέσμιος]

αντί για δόντια ο θεός

μου έδωσε δυό γλώσσες

αιμόφυρτο με ξάπλωσε

στου λύκου την φωλιά

αντί για πόδια ο θεός

με γέμισε με ρίζες

σ΄ ένα βράχο με κάρφωσε

και έγινε βροχή

αντί για χάρτη ο θεός

μου έδωσε πυξίδα

και με παράτησε γυμνό

στων Λαιστρυγόνων το νησί

αντί για μάτια ο θεός

μου έδωσε μια κόρνα

για να μ' ακούν τ' αμάξια όταν περνώ

τον δρόμο και να με προσπερνούν

θεός είσαι εσύ

ή διάβολος;

και τί είναι αυτό το ζάρι

που έβαλες στο χέρι μου;

πες μου

γιατί χαμογελάς;

το εκκρεμές των θεών [προαγωγή]

τούτος ο οίκος γράφει απ΄έξω

"Πύργος της Βαβέλ"

στην πόρτα ένας μέθυσος

χαρίζει καθρεφτάκια

"ορίστε νεαρέ μου,

η πεδιάδα της Χαναάν"

κραδαίνει το μπαστούνι του

στέκεται η Σφίγγα προσοχή

το χέρι απλώνω πρόθυμα

και μου μετράει δέκα βουρδουλιές

μου ρίχνει ξύδι στις πληγές

με ντύνει με μετάξι

μοναχικός ο δρόμος μου

στα βάθη των αιώνων

το εκκρεμές των θεών [καρτ-ποστάλ]

τούτος ο βράχος
ιερός

του κόσμου ομφάλιος λώρος

απ' την ομίχλη έγνεθε

πέπλο για την Πυθία

τούτος ο βράχος

ιερός

τον έγδυσε ο Φειδίας

σπίθες βγάζαν τα σκέλια του

τον Δία σαν γεννούσε 

τούτος ο βράχος

ιερός

θεμέλιο της γνώσης

πάνω του έρανε ο Θεός

μέλι και αγουρίδα 

τούτος ο βράχος

ιερός

οδύρεται και κλαίει

πόρνη τον καταντήσανε

δυό ευρώ το καρτ-ποστάλ

το εκκρεμές των θεών [μάντης Τειρεσίας]

πλάβι το χρώμα της αυγής

στα ατέρμονα λιβάδια

φυλλοροεί η άβυσσος

στάχτη και μπουκαμβίλιες

εντυπωσιακό το θέαμα

για τον περαστικό αναβάτη

στην άκρη του δρόμου κάθομαι

"την άγνοια σου δώσ' μου να γευτώ"

του λέω "καλέ μου νέε"

του δείχνω στο χέρι μου
- και κλαίω -

δυό κουρασμένα μάτια




dark blue is the colour of dawn
in the never-ending fields of my exile
ash and bougainvilleas
are gently shed from the abyss, upon this forsaken place
all year long
what an impressive sight!

for the wandering rider passing-by
I sit upon the edge of the road and cry out:
"how I long to taste your ignorance, young man"
and show him with utterly despair
my two eyes, shining in my calloused hands




Dark blue is the colour
the colour of dawn,
in the never-ending fields of my exile:
this land I' ve now come to call home.

Ash and bougainvilleas
are gently shed from the abyss up above,
upon this forsaken place.
All year long!

What an impressive sight, oh my!
for the wandering rider passing-by.
I sit upon the edge of the road and cry out:

"How I long to taste your ignorance, young man.
But fate's been cruel and so it seems I can't"
I mumbled and laughed, whilst cursing, again and again
while cuddling with my eyes, shining in my calloused hand.

Ash and bougainvilleas.

το εκκρεμές των θεών [σημείο τήξης]

τ' αστέρια ψάχνω στην ανθρώπινη ψυχή

εκεί μου είπαν θα τα βρω οι αρχαίοι σαμάνοι

νιφάδες αντί - ύλης, βουτηγμένες σε φώσφορο

ακατέργαστα διαμάντια, κεντημένα στα μαλλιά της Κλεοπάτρας

και αστραφτερά δάκρυα, στο καθάριο βλέμμα μιας νέγρης πόρνης

δυο λεπτά πριν σημάνουν οι καμπάνες μεσάνυχτα

το εκκρεμές των θεών [γενική απογραφή]

δηλώνω ιερόσυλος

όχι ειδωλολάτρης

τον Βαραβά ασπάζομαι

τον Ναζωραίο σταυρώνω

αποθεώνω τον άνθρωπο

στην θεία του υπόσταση ριγώ
με τον δικό μου τρόπο

το εκκρεμές των ανθρώπων [βαθιά νυχτωμένος]

κι αν δεν σε βλέπω

ακούω τα βήματα σου

σαν τότε που σε έβλεπα

μα δεν μπορούσα να σε ακούσω

κι ας μάτωνες τ' αυτιά μου

αλήθεια

πότε θα' ρθει η ώρα να σε γευτώ;

το εκκρεμές των θεών [αποθέωση]

λυσομανά η ψυχή μου
τα κύματα αποτραβήχτηκαν

αναζητήσαν θαλπωρή

στην αγκαλιά του Ποσειδώνα

όρθιος σηκώθηκα

πίσω απ' τα βράχια κρύφτηκε κι αυτός

το εκκρεμές των ανθρώπων [μαύρη πέτρα]

αν είναι πάλι απόψε μάτια μου να κλάψεις

κλάψε πάνω σε ένα λευκό χαρτί

έτσι

όταν ξυπνήσεις το πρωί

η θλίψη θα έχει εξατμιστεί

και πού ξέρεις;

μπορεί να ξεχαστείς και να γελάσεις

το εκκρεμές των ανθρώπων [ονειρώξεις]

παιχνίδι θέλει το όνειρο

και χάδια τρυφερά

δεν δίνεται στον ανέραστο

ούτε στον ακαμάτη
 

το εκκρεμές των ανθρώπων [ασκήσεις γραμματικής]

η γνώση, της επίγνωσης, ώ απόγνωση
η θύμηση, της λησμονιάς, ώ μοναξιά

η λησμονιά, της θύμησης, ώ γέρας

η αιωνιότητα, της στιγμής, ώ θάνατε

η αγνότητα, της σήψης, ώ ζωή

η περηφάνεια, της ντροπής, ώ θάλαττα

η δύναμη, της προσμονής, ώ θλίψη

η αδυναμία, της σαρκός, ώ βάλσαμο

και της ψυχής η αδυναμία, προπάντων της ψυχής

το εκκρεμές των θεών [ο ασκός του αιόλου]

πόση αλήθεια - αλήθεια - αντέχεις;

θαρρείς πως είσαι δυνατός;

πρίν ανοίξω το στόμα μου

ήδη άρχισες να τρέχεις

το εκκρεμές των ανθρώπων [η γνώση, της επίγνωσης, ω απόγνωση]

πως μπόρεσες και δέχτηκες σαν δεδομένο

κάτι το οποίο δεν σου δόθηκε ποτέ;

λαθρεπιβάτης σε ένα χαλασμένο τραίνο

ψάχνεις την γνώση μέσα απ' την ανταμοιβή

το εκκρεμές των θεών [αισώπειος]

σοφός ο λόγος σου Αίσωπε

μα ποιός να σε ακούσει;

μέσα στο πέλαο χάνεται

η κραυγή σου

γίνεται αχός

το εκκρεμές των θεών [ρώμη]

αφού το μπόρεσες εσύ

το δειλινό

η νύχτα

η χαραυγή

σκοτάδι θα γίνω κι εγώ

πρίν γίνω ήλιος με δόντια

το εκκρεμές των θεών [ρωμαικό όργιο]

συγγνώμη πριγκιπέσσα μου

μα ήμουνα ξενύχτης

όλο το βράδυ τα έπινα

στη αγκαλιά της Κίρκης

με τους θεούς τα έβαλα

διακόνεψα άγουρα κορμιά

γεύτηκα αίμα και έρωτα

απ΄του Διονύσου τα τρυγιά

σαν θυγατέρα κρύφτηκα

σε μια τεράστια αγκαλιά

Μορφέα θαρρώ τον έλεγαν

με αγάπησε παραύτα

το εκκρεμές των θεών [η εκδίκηση της Δήμητρας]

 άπληστη ψυχή

 νερό τώρα γυρεύεις

 στο έλεος της φύσης (μου)

 τα χέρια απλώνεις, και γελάς

 το έγκλημα σου ειδεχθές

 ένοχος

 δίχως ελαφρυντικά

 μην χύνεις άλλα δάκρυα

 αίμα ζητάει η μήτρα μου

 για να κυοφορήσει

το εκκρεμές των ανθρώπων [κυματοθραύστης]

κι αν ήταν δύσκολη η νύχτα

λυτρωτικό το φώς της χαραυγής

έπνιξε τον απόηχο

στο αυθόρμητο γέλιο ενός παιδιού
κίνησε η γη, να βρεί τον ουρανό
και έγινε ο κόσμος ένα

το εκκρεμές των θεών [επιτροπή σωτηρίας]

αστάθμητοι παράγοντες

μεγαλοσχήμονες

αστοί

σταθμίσαν την κατάσταση

ένας τους απεφάνθη:

"θάνατος,    

    κι ύστερα ζωή."

οι άλλοι χειροκρότησαν

ενός λεπτού σιγή

και ορμήξανε στο θέσφατο

το εκκρεμές των θεών [λουδοβίκος]

λυτρωτική η νοσταλγία

γάργαρο φώς

στου Άδη τα τοιχώματα

ρίχνει

και άπλετο νερό

στις αμαρτίες μου, τις μικρές
εκθρονισμένος βασιλεύς
του ενεστώτα δέσμιος
το είδωλο μου αναζητώ
σε ένα πιάτο τσίγκινο

το εκκρεμές των θεών [ερμής πραξι-τέλους]

πρωί πρωί

μεσ' τη βροχή
ήρθε ο ταχυδρόμος

μαύρο λεμόνι κράταγε

ίσιαξε τα μαλλιά του

"η πόλις εάλω, δέσποτα"

ψιθύρισε στ' αυτί μου

μεσ' την ομίχλη χάθηκε

δεν τον ξανάδαμε

ποτές

το εκκρεμές των ανθρώπων [εθνάρχου τοποτηρητού]

έπαρση ανθρώπων

σμιλεύουν άσπρο μάρμαρο

σ' ένα παρκάκι γδύνονται

αποθεώνουν πλάνες

ροζιάσανε τα χέρια μου

με πήρε ο ύπνος στη σκιά

το εκκρεμές των ανθρώπων [σαλώμη]

αν ήτανε στο χέρι μου
θα σ' αλυσόδενα στα τάρταρα
πονάνε ακόμα τα πλευρά μου
και έχω ένα κόμπο στον λαιμό

το εκκρεμές των ανθρώπων [σχολή τυφλών]

ένα τσιγάρο δρόμος

απο το φώς στο έρεβος

τροχιά γύρω απ' το πάτωμα
φλόγα, οξυγόνο και σκουριά

σταμάτησε ο χρόνος
ξανοίχτηκα στο πέλαγο
μην περιμένεις άδικα
γυρνούν τ' αδέσποτα σκυλιά;

συχνά πυκνά

μα  σταθερά

πικρής αλήθειας θραύσματα

εκ προμελέτης άγνοια

ισορροπία τρόμου

το εκκρεμές των ανθρώπων [όξινη βροχή]

επί ματαίω ολιγαρκής

την ομορφιά του σώματος

γεύτηκες με τα μάτια

απεγνωσμένη απόπειρα

απο το διπλανό δωμάτιο

τι γεύση έχει η όξινη βροχή;

γνωρίζεις να μας πείς;

πιό ζωντανός κι απ' τη ζωή
στο χείλος του γκρεμού
τα αβαθή της θάλασσας
αγαπημένο στέκι
μιάς νιότης που ξεπέζεψε
τριάκοντα αργύρια
τουλάχιστον, σου μείναν δυό;

το εκκρεμές των ανθρώπων [στην ακρογιαλιά]

μετράω τους χτύπους της καρδιάς μου

πάνω στο μπλουζάκι σου

με τ' ακροδάκτυλα
αγγίζω τον ορίζοντα

πιάνω ένα αστέρι
και στο δίνω φυλακτό

το εκκρεμές των ανθρώπων [κοίλη γή]

ευχάριστη η παρέα σας

μα λέω ν' αποσυρθώ

παρέα με τα τέρατα

τους δαίμονες και τα στοιχειά

έχω γραμμάτια απλέρωτα

δρόμο πολύ, ανηφορικό

rorschach' s journal [in bed with Trinity]

how would you like to take this pill

and then you tell me how you feel

how would you like to master flying

isn't that sth worth dying (for)?

 ‎how would you like to feel the beat

that would be sth, wouldn't it?

guess I' m just curious, but who's not?

at least I'll say I took a shot

rorschach' s journal [downtown metropolis]

metropolis

you cannot miss

ignorant people strive for bliss

cement and bricks

and fiber glass

a life of which all that's left is ash

το εκκρεμές των θεών [παρθενογένεση]

την νύχτα παραδίνομαι
την μέρα οπλοφορώ
ένα με το σκοτάδι γίνομαι
ένα και το αυτό

ανήσυχα πνεύματα

πλημμύρισαν την σκέψη μου

αίμα ζητούν

υποταγή

θαρρούν πως έχουν λόγο

rorschach's journal [... μετά τον χαρακτηριστικό ήχο]

δύο κουβέντες θα σου πώ

και θα το κλείσω

ψάχνω από κάπου να πιαστώ

να επιζήσω

το εκκρεμές των ανθρώπων [πρόταση γάμου]

κι όμως μου φαίνεται σαν χθές

είχες στο χέρι σου δυό κόκκινα τριαντάφυλλα

το ένα μου είπες

"δικό σου ήταν πάντοτε"

το άλλο τ' ακούμπησες στα πόδια μου στο πάτωμα