εξαγνισμός

στα χέρια μου σε σήκωσα

σε φίλησα, σε γύμνωσα

πριν σε οδηγήσω, αγάπη μου

στον πιο βαθύ ωκεανό

ρυθμό έδωσα στα κύματα

μ' ολάνθιστα ποιήματα

και μελωδίες που έκλεψα

από ένα κοχύλι, μαγικό

τα ακροδάχτυλα ύψωσα

στον ουρανό, και γύρεψα

νερό να στάξει, αθάνατο

το σώμα σου να πλύνω

και τα μαλλιά σου. (με) χρώματα

και αιθέρια αρώματα

κ' έγινε η ευχή μου προσταγή

λύγισαν οι θεοί, υπακούσαν

κέντησα με αόρατα νήματα

καθάρια συναισθήματα

τα μάτια σου όταν ανοίξεις

πορφύρα να ντυθείς

στα σύννεφα σ' απόθεσα

και τα αστέρια φώτισα

αν το θελήσεις, μάτια μου

τον κόσμο μου εύκολα να βρεις 

ο ναυαγός

πανιά σκισμένα

ματωμένος ο ορίζοντας

σ' ένα τραπέζι αδειανό

δυο σκουριασμένα κηροπήγια

κοίτα! σε λίγο ξημερώνει

κι όλα αυτά, που κάποτε με λύτρωναν

τα έχουν σκεπάσει τα δικά σου βήματα

πες μου, 

κατάλαβες - αλήθεια - τι έχεις κάνει;

Έρως

πως να σου πω όλα αυτά που θέλω;

πως περιγράφεται με λόγια, το χάδι του ανέμου

ο ήχος των κυμάτων

αυτό που νοιώθω όταν μου χαμογελάς;

δεν είμαι ποιητής, για να σου πω τ' ανείπωτα

την θέα της Ιθάκης στον ορίζοντα,

πως να στην ζωγραφίσω;

πριν πιάσω το πινέλο, γέμισε χρώματα ο καμβάς