καραβαν σαραι

κάπου λάθος

μου φαίνεται ότι έστριψες

αυτός ο δρόμος, δεν ήταν στ' όνειρο μου

που βάλαμε τον χάρτη;

οδήγα!

και μην με κοιτάς

ερωτοτροπίες

ξεριζωμένα δέντρα

σταθήκανε στον άξονα της γης

και τραγουδούν

στην άκρη αυτού του δρόμου

κορμιά ηλεκτρισμένα

χτυπούν,

και εξαφανίζονται

Μαρσύας

τότε που ακούμπησα στη γη

θυμάσαι; νόμισες πως μάτωσα

θαρρώ δεν έχει νόημα, να σου υπενθυμίσω

ποιο ήτανε το έπαθλο

πως έχει πλέον η κατάσταση

λοιπόν;

φτερωτός άγγελος

βροχή απ' αλάτι, μια πληγή που όζει θάνατο

μια αστραπή, κ' ύστερα ξαφνικά, χαλάζι

κι εγώ κρατάω ένα μαύρο τριαντάφυλλο

απ' το παράθυρο φωνάζω τ' όνομα σου

μια πεταλούδα, δεμένη στην στεριά

γυμνές αλήθειες στην αγκαλιά της Μέδουσας 

μες στον ιδρώτα, πνίγηκε η λαλιά

κι η λησμονιά πέτρωσε την πανσέληνο

ο προβολέας

δεν έχω καταλάβει ακόμα
πως βρέθηκα εδώ, στο χώμα
κάτω απ' τον ήλιο της ερήμου
είδα όσα μου έκρυβε, η αντανάκλαση μου

που βρέθηκε όλο αυτό το φως;
"κάτι δεν έκανες καλά"
μου λέει πλέον επιτακτικά
μία φωνή, ένας ψίθυρος

η μπλόφα

εντυπωσιακά πολύφωτα
λόγια ανείπωτα
εκκωφαντικά


πρόσεχε! ένας ύφαλος

στο κρύσταλλο, ένα ράγισμα
μια δαχτυλιά


"ν' αποδράσουμε," μου 'χες πει κάποτε
άσωτε, αγέρα
νοτιά


πες μου, γιατί δεν φύσηξες;
μονάχα κρύφτηκες, στα σύννεφα
στην σκιά

τα αγρίμια της στέπας

πάνω στις στάχτες ... αμύνομαι

η μνήμη, ασθενική

μήπως θα μ' άξιζε ο θάνατος,

αν δεν είχα την επιλογή;

κι αν κάπου αχνοφαίνεται κίνηση

βίαιη, σπασμωδική

μια αλήθεια αντηχεί ...

σαν τον άνεμο

η παλινδρόμηση

λόγια, που ξύνουνε πληγές

σκιές
κι εγώ, κάπου ενδιάμεσα

γλυστράει απ' τα χέρια μου η ζωή

αιωρούμαι
μιά κούνια δίχως άγκυρα

δίχως σκοπό, αιτία και αφορμή

γιατί;

ποτέ μου - αλήθεια - δεν κατάλαβα

ανατολικά της Εδέμ

κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις
το κάλεσμα μου ακούς
μα είσαι αλλού
σωπαίνεις

το γραμμόφωνο

ποιος σου 'πε ότι η αλήθεια μου είναι όμορφη;

λίγο πριν τα χαράματα
αναπολώ, αυτό που μ΄ απειλεί
υπάρχω εγώ, κ' ύστερα είσαι και συ
Δεν είν' η αλήθεια μου αυτονόητη
σπασμένα νύχια
αυλάκια σ' ένα δίσκο αστραφτερό
κραυγές απ' το γραμμόφωνο.

in dialogue

[VERSE]


there is a spotlight
drawing me at the center of attention
it keeps me running
[keeps me sharp]
it keeps me running
and there's some voice
shouting all this truth I can't conceive


there is a lighthouse
floating in the middle of the ocean
looks like it's haunted
but the people that live on it
speak only stories of a mighty King


[CHORUS]


strange voices
keep me up, they keep me running
from the moment that I close my eyes
til I wake up, in the morning
with all those strange voices