βροχή απ' αλάτι, μια πληγή που όζει θάνατο
μια αστραπή, κ' ύστερα ξαφνικά, χαλάζι
κι εγώ κρατάω ένα μαύρο τριαντάφυλλο
απ' το παράθυρο φωνάζω τ' όνομα σου
μια πεταλούδα, δεμένη στην στεριά
γυμνές αλήθειες στην αγκαλιά της Μέδουσας
μες στον ιδρώτα, πνίγηκε η λαλιά
κι η λησμονιά πέτρωσε την πανσέληνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου