το εκκρεμές των θεών [η μέρα της κρίσεως]

τίποτα δεν είναι πια το ίδιο
ο κόσμος μίκρυνε
και ήρθαν πιο κοντά
το άδικο και το δίκιο
η αθανασία και η φθορά

το εκκρεμές των ανθρώπων [ηλεκτρισμός]

είδα στα μάτια σου θαρρώ

τα μυστικά μου, σαν παιδιά

να μου χαμογελούν

και να κρυφοκοιτάζουν

το ολόγιομο φεγγάρι

καθώς εξατμιζόντουσαν

το εκκρεμές των ανθρώπων [το κομπολόι]

λένε για τις ανήσυχες ψυχές

πως πάντα μετρούν τα λόγια τους

χάντρες ακριβοθώρητες

λικνίζονται σε δάκτυλα ικανά

και στα σκοτάδια 

γλυστρούν

ποτέ δεν έρπονται

παίζωγραφήματιές [group therapy]

... Είναι μιά μυρωδιά, γιατρέ μου, απόκοσμη, δεν μπορώ να την προσδιορίσω αλλιώς, μα τόσο μεθυστική, που όποτε τη συναντώ, κλείνω τα μάτια μου, για να ρουφήξω όσο πιο πολύ μπορώ ...


"Aυτά ήταν τα ακριβή λόγια του κατηγορουμένου, κύριε Δικαστά μου, δευτερόλεπτα πρίν ανοίξει με τα γυμνά του χέρια το ματωμένο κρανίο του μισοπεθαμένου ψυχιάτρου στα δύο"
 

"Και μετά; Τί έγινε μετά, μάρτυρα;"


"Μετά; ... Δεν γνωρίζω, κύριε Δικαστά μου. Μετά έκλεισα τα μάτια"

το εκκρεμές των θεών [θεοί και δαίμονες]

είναι η αμαρτία, μοναχική
δύστροπη θυγατέρα
μα είναι το χάδι της γλυκό
βάλσαμο το άρωμα της

το εκκρεμές των θεών [παράκαμψη]

έχει φεγγάρι απόψε
σαν να φοβήθηκε ο Θεός
πως δεν θα βρώ τον δρόμο
μα εγώ για αλλού ξεκίνησα
πως μπόρεσε ο άκαρδος;

το εκκρεμές των θεών [Ερμής ανάδρομος]

επί του πρακτέου
μηδέν είς το πηλίκον
λοιπόν;
να δοκιμάσουμε ξανά;
ή μήπως λίγο πιο μετά;
είναι μεγάλη η νύχτα
και το ηλιοβασίλεμα
δύσκολα φαίνεται απο εδώ

το εκκρεμές των θεών [καθ' υπέρβασιν]

στάζουν τα μάτια μου σιωπή

απο αμηχανία

μέχρι να φτάσω στέγνωσα

τούτη η βροχή δεν με τρομάζει

για τα παιδιά του κλαίει ο Θεός

μα εγώ γεννήθηκα ορφανός

μη με σκοτώσεις πάλι

τούτο μονάχα σου ζητώ

γλυκιά μου αμαρτία

το εκκρεμές των ανθρώπων [παγωμένο χαμόγελο]

"μες το παιχνίδι είναι και αυτό"
άκουσα μια γνωστή φωνή
καθάρια
να παραμιλά

μα της λεπίδας η αντανάκλαση
μου έδειξε την αλήθεια

θυμάσαι;
 

ήσουν και εσύ μπροστά
εκείνη την ημέρα

το εκκρεμές των ανθρώπων [Χάρυβδη]

θα υπάρχει κάποια εξήγηση

δεν λέω κάτι καινούργιο

μα ούτε προσπάθησα ποτέ

να μάθω πιο πολλά

όπως ο ναύτης στη στεριά

έψαξα καταφύγιο

σ' ένα ντουλάπι που έκρυβε

κουφάρια ανθρώπων

και σκιά