το εκκρεμές των ανθρώπων [άγνοια κινδύνου]

δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω

 ή να κλάψω

 δεν ξέρω αν θα πεθάνω απόψε

 ή αν θα γεράσω

αν θα προφτάσω

 το τέλος του κόσμου αν θα δώ

θα σε γελάσω

μήν μου ζητάς να σου απαντήσω

 δεν μπορώ

 

δεν ξέρω αν είναι άσπρο αυτό που βλέπω

ή αν είναι μαύρο

κι αν είμαι σήμερα εδώ

δεν ξέρω αν θα' μαι κι αύριο

 σε ένα δωμάτιο άδειο

που έχει γεμίσει ασφυκτικά

μια νεράιδα με χαιδεύει

και στο στόμα με φιλά