η κλειδαρότρυπα

Τι κάνεις εκεί; Στον δεύτερο μένουμε παιδί μου, όχι στο ρετιρέ του Μακεδονία Παλλάς. Θα πάμε με τα πόδια. Μην με κοιτάς έτσι! Και μην στραβομουτσουνιάζεις. Ξεκόλλα σου λέω από το ασανσέρ και ακολούθα με!

Αχ, αυτή η πολυκατοικία πόσο ζωντανή είναι. Σου μιλάει, αρκεί να μπορέσεις να ακούσεις, να αφουγκραστείς. Να αφεθείς. Άκουσες τον Γιαννάκη στον πρώτο που γρατζουνάει το βιολί του; Τον ραδιοφωνατζή στου Μπάμπη απέναντι που έδινε την Έβερτον "ξερό διπλό;" Σάββατο είναι! Στάσου βρε παιδάκι μου και μύρισε λίγο τον αέρα! Αφέσου. Τι σου μυρίζει; Κοκκινιστό ή σμυρναίικα; Η κυρία Ευφροσύνη μαγειρεύει τα πολίτικά της. Κοκκινιστό είναι, μου μύρισε η δάφνη. Μικροί Τιτανικοί σε μια θάλασσα από κόκκινη σάλτσα. Μπακλαβάς ή γαλακτομπούρεκο; Η κυρία Στέλλα στο βάθος φτιάχνει γλυκό για να μελώσει τον άνδρα της όταν θα γυρίσει από το καφενείο μπας και τον ρίξει στο κρεβάτι και περάσει καλό σαββατοκύριακο. Που να 'ξερε η δόλια ότι ο Αντωνάκης της κολυμπάει στο μέλι από το πρωί. Ποιό καφενείο; Στης χήρας στον δεύτερο είναι, δύο μέτρα πάνω από το κεφάλι της. Απέναντι, το διαμέρισμα σου. Ο ροκάς της πολυκατοικίας. Παντού μυρωδιές και ήχοι. Εκτός από το διαμέρισμα στο βάθος. Το διαμέρισμά μου. Ήρθες πάλι προχθές και έστησες το αυτί σου στην πόρτα μου. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, πλέον ξέρω. Με αγάπησες αλλά δεν τόλμησες να χτυπήσεις ποτέ σου. Αχ, να μπορούσες να ακούσεις, να αφουγκραστείς. Να αφεθείς. 

Ο θόρυβος από τα βήματα σου τάραξε τον ληστή. Με τράβηξε βίαια κοντά του. Κόλλησε το μαχαίρι του στον λαιμό μου, την πλάτη μου στο στέρνο του, το μάτι του στο ματάκι της πόρτας. Από το βίαιο τράβηγμα σκίστηκε η ζακέτα μου, φανερώθηκε το στήθος μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλα έδειχναν ότι θα ήταν άλλη μια ληστεία, όπως τόσες και τόσες γίνονται κάθε μέρα και διαβάζουμε την επομένη στις εφημερίδες. Μπορείς να τον αδικήσεις; Είμαι όμορφη γυναίκα. Συγγνώμη... Ήμουν. Kαι έτσι, έμεινα κολλημένη στην πόρτα, ανήμπορη να αντιδράσω, κοιτώντας σε από το ματάκι να κάνεις αναστροφή και να αρχίζεις να απομακρύνεσαι.