άμπωτη

δεν είναι άδικο πολύ;
έδεσες κόμπο στην προβλήτα κι ύστερα έφυγες
μάλλον σε θάμπωσε το φως, η οχλοβοή
είναι πλανεύτρα η ζωή στην ενδοχώρα
μάτωσε η ράχη μου απ' τα νύχια ενός γλάρου
ποιος να μου το 'λεγε;
γύρω μου θάλασσα μα δεν μπορώ να πιω