το εκκρεμές των ανθρώπων [άγνοια κινδύνου]

δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω

 ή να κλάψω

 δεν ξέρω αν θα πεθάνω απόψε

 ή αν θα γεράσω

αν θα προφτάσω

 το τέλος του κόσμου αν θα δώ

θα σε γελάσω

μήν μου ζητάς να σου απαντήσω

 δεν μπορώ

 

δεν ξέρω αν είναι άσπρο αυτό που βλέπω

ή αν είναι μαύρο

κι αν είμαι σήμερα εδώ

δεν ξέρω αν θα' μαι κι αύριο

 σε ένα δωμάτιο άδειο

που έχει γεμίσει ασφυκτικά

μια νεράιδα με χαιδεύει

και στο στόμα με φιλά

το εκκρεμές των ανθρώπων [μοιρολόι]

ζωντανοί νεκροί
 όχι απο τύχη
 απο επιλογή

ήταν γραφτό

μα ποιός μετρά;

ακόμα μιά άσχημη ζαριά

σε στενό κλοιό

σε ένα παρκάκι

στο μετρό

μια χειραψία

κι άλλη μιά

ένα λουλούδι

δυό φιλιά

revelations chapter XIII verse II

 in order for the human condition

to fully immerse
 in a state of envy

it must first
and foremost

come to terms

with the principle of failure

revelations chapter XIII verse I

to tame that which is intangible

one needs be ubiquitous

revelations chapter XII verse II

behold

 hear what you' ve not been told

what shines' not necessarily gold

be bold

staying still won't get you there

but beware

as if you' re in the dragon's lair

 

oppose

the things you dire the most

persist

strike with an iron fist

i suppose

i could be wrong but still

sometimes to hide is to reveal

 

το εκκρεμές των ανθρώπων [έρεβος]

‎στα πέρατα του κόσμου

κρύο, σκοτάδι και σιωπή

λίγη ελπίδα δώσ' μου

ένα γλυκό χάδι, ένα φιλί

  

γίνε ο οδηγός μου

φώς πότισε με για να δώ

στα πέρατα του κόσμου

σε ψάχνω μα που να σε βρώ