το εκκρεμές των ανθρώπων [όξινη βροχή]

επί ματαίω ολιγαρκής

την ομορφιά του σώματος

γεύτηκες με τα μάτια

απεγνωσμένη απόπειρα

απο το διπλανό δωμάτιο

τι γεύση έχει η όξινη βροχή;

γνωρίζεις να μας πείς;

πιό ζωντανός κι απ' τη ζωή
στο χείλος του γκρεμού
τα αβαθή της θάλασσας
αγαπημένο στέκι
μιάς νιότης που ξεπέζεψε
τριάκοντα αργύρια
τουλάχιστον, σου μείναν δυό;